Det er ikkje alltid like enkelt å skrive. Eg har i lang tid hatt lyst til å ta opp igjen bloggskrivinga som eg ein gong i tida var litt betre på å oppretthalde enn eg er no. Denne bloggen vart i si tid oppretta for å skildre livet til ein som har gifta seg med ei hestejente. No har vi vore gift i 2 og eit halvt år-ish og eg kan med trygghet seie at det har vorte ein del færre innlegg enn det intensjonen var. Det har ikkje skorta på historier så eg får vel byrja å fortelje dei framover.
Eg har endå ikkje bestemt meg for kva språklinje eg skal leggje meg på; bokmål, mi opprinnelige dialekt, mi dialekt med språking frå Bergen, Stavanger, Sola og Austfold, nynorsk, kav nynoregsk, eller ei salig blanding av alt? Alternativa er uendelege og i dagens sosiale samfunn blir eg digitalt halshogd for feil i alle samanhengar. Eg tykkjer det blir feil av meg å skrive mi historie på bokmål, men eg har aldri vore ein entusiast av det nynorskaste av det nynoregske heller. Når ein les eit avsnitt skreve på mi opprinnelege dialekt så kan den lesast mest som den er skreve i halve det geografiske Noreg, så det blir heller ikkje heilt optimalt. 9 av 10 lesarar hadde nok heller ikkje oppfatta meir enn halve teksten då uansett.
Og kva skal gjerast med tegnsetjing? Skal ein bruke utropsteikn, prikk, prikk, prikk eller emojies for å understreke poenga, eller skal eg stole på at lesarane faktisk klarar å fange opp sarkasmen, humoren, gleden og sorgen eg brukar i bloggen min? Det er jo langt ifra alle som er like smarte og opplyste som meg... 😁😉😏😆😘
Det eg prøvar å få fram her er at eg no vil ta opp igjen blogginga mi, og at det vil ta tid før eg har funne mi skriveform så vis meg tolmod.
Eg har endå ikkje bestemt meg for kva språklinje eg skal leggje meg på; bokmål, mi opprinnelige dialekt, mi dialekt med språking frå Bergen, Stavanger, Sola og Austfold, nynorsk, kav nynoregsk, eller ei salig blanding av alt? Alternativa er uendelege og i dagens sosiale samfunn blir eg digitalt halshogd for feil i alle samanhengar. Eg tykkjer det blir feil av meg å skrive mi historie på bokmål, men eg har aldri vore ein entusiast av det nynorskaste av det nynoregske heller. Når ein les eit avsnitt skreve på mi opprinnelege dialekt så kan den lesast mest som den er skreve i halve det geografiske Noreg, så det blir heller ikkje heilt optimalt. 9 av 10 lesarar hadde nok heller ikkje oppfatta meir enn halve teksten då uansett.
Og kva skal gjerast med tegnsetjing? Skal ein bruke utropsteikn, prikk, prikk, prikk eller emojies for å understreke poenga, eller skal eg stole på at lesarane faktisk klarar å fange opp sarkasmen, humoren, gleden og sorgen eg brukar i bloggen min? Det er jo langt ifra alle som er like smarte og opplyste som meg... 😁😉😏😆😘
Det eg prøvar å få fram her er at eg no vil ta opp igjen blogginga mi, og at det vil ta tid før eg har funne mi skriveform så vis meg tolmod.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar